'Schrijf een blog', zeiden ze. 'Dat is leuk', zeiden ze. Hmm. Ik heb er zo mijn bedenkingen over. Net zoals ik over zoveel dingen in het leven mijn bedenkingen heb. Behalve over eten. Om één of andere reden hoef ik daar nooit lang over na te denken. Laten we dat voor het gemak even een systeemfout noemen. Maar dat terzijde. Daar kom ik later nog wel een keer op terug. 

Een blog dus. Wat is een blog eigenlijk? Wikipedia zegt er het volgende over: Een weblog of blog is een persoonlijk dagboek op een website dat regelmatig, soms meermalen per dag, wordt bijgehouden. Dat is bullshit natuurlijk. Niemand zet zijn dagboek online. Alles wat op het web of op social media geplaatst wordt is eerst door een zeer kritische jury beoordeeld. Deze jury bestaat uit jezelf. Wellicht heb je meerdere persoonlijkheden die met elkaar kunnen overleggen, maar in elk ander geval is dit dus een zeer eenzijdige jury die je totaal niet objectief kunt noemen. Het resultaat: Iedereen kan 'hippe stukjes' schrijven en een cloud vol met gefilterde foto's. Niks persoonlijks aan dus. 

En daarom ga ik het totaal anders doen! Ik neem jullie wekelijks mee naar de donkerste uithoeken van mijn ziel en deel al mijn verontrustende geheimen die het daglicht nauwelijks kunnen verdragen. Maak je al een vreugdesprongetje? Pas op, de landing kan hard aankomen, want natuurlijk ga ook ik dat niet doen. Allereerst, mijn leven is helemaal niet interessant genoeg om over te bloggen (laat staan wekelijks) en ten tweede; wanneer ik een sappig geheim heb, ga ik deze absoluut niet met jullie delen. Maar ik heb niet over alles gelogen. Ik had het over de donkere uithoeken van mijn ziel.. Dat was misschien nog wat optimistisch uitgedrukt. Je kunt hem gerust gitzwart noemen. Ik spreek vloeiend sarcasme en ga heel lekker op zelfspot. Nu is dit naar mijn mening nog steeds geen reden voor het schrijven van een blog, maar laat mijn werk nou net bestaan uit het schrijven van teksten. Ik krijg regelmatig de vraag 'wat is jouw schrijfstijl'? Iets wat moeilijk uit te leggen is, maar waar je simpelweg alleen een goed beeld van krijgt wanneer je iets van mij leest. 

Dus heb ik besloten jullie zo nu en dan te vervelen met één van mijn vele bedenkingen in het leven. Ik hoop dat je erom kunt lachen, maar vooral dat het je helpt bij het maken van een beslissing. Betekent dit dat je een persbericht of nieuwsbrief met een zwart randje kunt verwachten wanneer je besluit mij als freelancer in te zetten? Dat niet, maar mocht Rumag personeelstekort hebben.. Ik houd me graag aanbevolen.